Epiloog.

Iets na middernacht ging de wekker,  de 30 e maart, het leek nog zo ver weg toen we 12 dagen geleden op Schiphol stonden, lichtelijk gespannen,  hoe zou het gaan. De koffers zijn leeg, en staan al beneden.  Ik kijk nog één keer rond , wat een fijne kamer om te verblijven. Doodstil is het als we door de prachtige tuin lopen. Bloemen geuren, en het zwembad glanst in het licht van de nacht verlichting.  Een oase van rust. 

De vlucht naar Amsterdam verliep vlot, je wordt alleen gek van de 5 !!  verschillende controles op de luchthavens ,2 in Mombasa, 3 in Nairobi..... Totaal geen eenheid, wel schoenen uit, geen water...wel water, alles in aparte bak, of juist niet. Veel mensen die er helemaal niets van begrijpen,  bizar.

In Amsterdam,  keurig op tijd, nog even wat meters maken om de bagage op te halen. Ik sprint naar de trein,  nou ja sprinten....en kan idd meteen instappen naar Lelystad. Pffff.

Waarom die haast zou je denken? Wel....dezelfde avond is er een Benefiet Event georganiseerd door de Soroptimisten int club Flevoland,  met de opbrengst voor mijn project in Kenya. 

Daar zijn zij al een paar maanden mee bezig , en ik ook. Er is veel aan PR gedaan, flyers en op social media. De klapper moet een veiling worden waar mooie kunst en kitch wordt geveild . Er is een soort markt waar van alles te koop wordt aangeboden. Ik heb vóór vertrek naar Kenya alles aangeleverd/ klaargezet en hulptroepen gevraagd te helpen zodat alle spullen op tijd op de locatie aanwezig zouden zijn. Stel dat mijn vlucht vertraging zou hebben. 

Om half 8 kwam ik in het Theater Posa aan, waar al een gezellige drukte heerste.  Het enthousiasme  werkte aanstekelijk. De pianist,  de gezellige tafels met leuke spullen  en lekkere hapjes.  Er wordt al flink verkocht, de Bijenhotels van Anton scoren goed.

Een indrukwekkende uitstalling van mooie voorwerpen voor de veiling,  de hartelijke ontvangst,  " wat fijn dat je er bent " .  Mijn presentatie,  met foto's van wat we zoal doen, en de informatie wat Albinisme  betekent voor de gezinnen die er mee te maken hebben maken indruk. Ik benadruk het belang van de lokale werkgroepen,  de nauwe samenwerking die wij hebben waardoor de continuïteit gewaarborgd is. 

De avond verloopt voor mij in een roes , voornamelijk op water , paaseitjes en mooie gesprekken.  Precies 24 uur na dat in Kenya  mijn wekker afliep zit ik een beetje bibberig thuis met Anton op de bank. Moe , maar dankbaar voor alles en iedereen die hier aan mee geholpen heeft.

Echt fantastisch. Asante Sana.