Woensdag = Wasdag. Hakuna Matata!

Woensdag =Wasdag.

We reizen “ licht”, dwz veel spullen voor de projecten en weinig kleding etc voor mezelf. Normaal gesproken geen probleem,  maar nu ligt het net iets anders. Door de vele regenbuien,de hoge luchtvochtigheid droogt het voor geen meter. Elke dag snuffelen aan je kleren….kan het nog ??
Woensdag,  vandaag schijnt de zon, de hele zooi gaat in de was. Heerlijk. In een teil en stampen maar, in de douche, en in no time ben je zelf ook kletsnat. Wat is een wasmachine dan toch een uitvinding….

Nog nagenietend  van de succesvolle dag in Kwale Eye Centre, worden we zaterdagochtend wakker van de regen. Foute boel. De strandwandeling kunnen we vergeten. Droge kleren ook.
We doen wat boodschappen , drinken koffie onder de paraplu en bereiden ons voor op de outreach naar Lunga Lunga. Lezen wat, en gaan naar een gezellig restaurant om de hoek om te eten. Het aantal  sugar daddy,s ( oude Europese mannen met jonge Keniaanse meisjes.😠) valt dit keer mee. 

Zondag ochtend scheen de zon,  snel de was aan de lijn ! Lekker naar het strand en wandelen. 
Maandagochtend,  om negen uur zitten we klaar om opgehaald te worden door Joash Matonda. Na twee uur wachten worden we toch ongeduldig. Hij staat al een paar uur vast bij de Ferry……

Bij ons gaat inmiddels het dak er af ! Niet van ergernis  maar omdat er een lekkage is bij de WC. Zonder waarschuwing dus, gaat het dak er af…… Zuchtend slepen we alles naar het restaurant. Om een lang verhaal kort te maken,  om 12.15 rijden we eindelijk naar Lunga Lunga ,een rit van anderhalf uur .
Ik heb medelijden met de cliënten  die er al vanaf 9 uur zitten. Gelukkig is Hamisi en het Low  Vision team wél op tijd vertrokken en begonnen met hun werkzaamheden. Tegen twee uur komen wij binnen. Stram van de rit beginnen we snel onze spullen uit te pakken. Zonnebrillen,  petten, zonnebrand crème,  etc. Carla heeft nog mooie schoenen om te geven. En wonder boven wonder pasten ze voor iedereen!!
Dr Matonda doet de huidscreening en behandeld enkele kinderen met een verdacht plekje.
Op mijn voorstel is er een medical kit aangeschaft. Het viel mij op dat in Samburu en Kwale Eye Centre veel cliënten een recept mee kregen voor medicatie. (Veelal het zelfde.)  Ik weet uit ervaring van de mobile clinic van APDK, dat patiënten geen geld hebben om de medicijnen ook daadwerkelijk te halen. Transport kosten alleen al…. Mijn voorstel om de meest gangbare middelen aan te schaffen werd dan ook met grote instemming  omarmt. Dr Matonda heeft maandagochtend dus flink ingeslagen. Een groot deel van de medicijnen gingen dan ook al direct van de hand .
Ondertussen heb ik met 5 meiden een praatje gehouden over Menstrual Hygiëne,  en 5 sets Washable Sanitairy Pads weg mogen geven. 
Langzaam vertrekt iedereen weer naar huis. Sommigen krijgen transport fees.  De vader van de 4 albino kinderen, die Carla onder haar hoede heeft,  was om 6 uur van huis gegaan om met de twee jongste kinderen te  komen. Hij moest ook weer 4 uur terug reizen. Eerst met de bus, dan met de motor de Bush in gebracht naar zijn huis. Ik voel me beschaamd…… ik piep over 2 uur in een auto, weliswaar dubbel gevouwen, maar toch …..

We strijken met zijn allen neer in een lokale Lodge. Hamisi is wat nerveus,  of het wel goed genoeg is voor ons……. We stellen hem gerust. We zijn gehard door de Mobile Clinic  ervaringen.
Langzaam komt iedereen bij van de vermoeiende dag. Het eten is prima, Swahilli dishes. We lachen wat af, anekdotes,  plannen voor de toekomst,  brainstormen. Om 9 uur houden wij het voor gezien. De kamer is “minimalistisch “ingericht. Less is more, zullen ze gedacht hebben. 

Het ontbijt is om 8 uur afgesproken.  Maar komt om kwart voor 9. Matonda is in geen velden of wegen te bekennen,  neemt ook zijn telefoon niet op. Als hij om half 10 terug komt ,zien we dat hij twee oudere vrouwen bij zich heeft. Zij hebben gisteren tevergeefs gezocht naar ons. Doordat Matonda hen gemist had, en gebeld heeft, kon hij hen vandaag  ophalen , wel even 45 minuten rijden.  De vrouwen zijn 55 en 60 jaar , dat is uitzonderlijk.  De lifespan  van mensen met Albinisme ligt rond de 45 jaar. Door het (zware) leven getekend weliswaar, maar de huid zag er redelijk uit. Helaas is er voor één  toch aanleiding voor nader chirurgisch onderzoek in Mombasa. Daar krijgt ze transport fees voor mee. Respect voor deze dames. Matonda werkt nog gauw zijn ontbijt naar binnen en off we go.
Almassi en  Morris,  de low Vision specialisten staan al ergens langs de weg op ons te wachten,  met een vader van 4 kinderen met Albinisme.  Die konden gisteren niet komen. Nu krijgen ze alsnog de zonnebrand crème,  lipbalm,  etc. We nemen afscheid van  de mannen, zij stappen op de motor en hebben nog twee dagen voor de boeg.
Wij wippen even bij Kids Care Kenia  binnen om Mwezi/Moon boeken te geven voor de Comunity Home  Care outreach  teams. Zij stuiten soms ook op kinderen met Albinisme,  een mooie gelegenheid om hiermee de community van informatie te voorzien.  De manager zet meteen het telefoonnummer van Hamisi in het boek. Geweldig.
Bij Kwale Eye Centre,  haalt Carla een bedank brief op, en geef ik geld voor de bril van Monica. Dank zij een sponsoring kan zij een aangepaste bril krijgen. Als er van dat bedrag wat overblijft, gaat het in het fonds voor andere arme patiënten. De foto’s komen later.

Het zit er bijna op…..ik reken mezelf al rijk, op tijd thuis, even zus, even zo….Fout !! 
Het duurt ruim een uur voor we met de Ferry over zijn…..Heet in de volle zon,tussen ronkende vrachtwagens en Tuk Tuks in, niet echt ontspannen. 
Er moet getankt worden, maar  dat gaat zomaar niet…..wij snappen er niets van. Matonda  staat bij een security man te oreren….. Dan komt na een half uur  het verlossende woord, zijn telefoon is dood, accu leeg, en kan niet  betalen met MPesa. We houden ons in……. Bieden onze powerbank aan, en Cash.. als we ingodsnaam  hier maar weg kunnen gaan. Het lukt en de tank wordt vol gedruppeld…..Ik leer het nooit denk ik. Hakuna Matata, Pole Pole …… 

We gaan gezellig even een hapje en een sapje met de mannen doen bij Café Mocah. Ach….wat is twee uur op een mensenleven.  Toch ?
We zwaaien de mannen uit, bedankt voor jullie hulp en inzet, zonder de lokale organisaties kunnen we niets !!! 

Misselijk van vermoeidheid ga ik om 9 uur naar bed en slaap de klok rond, merk niks van de regenbuien en de stroom storing. Tja, ik ben geen 60 meer 😉.

De 1e was  is inmiddels droog, de tweede hangt net en wordt nog eens goed na gespoeld door een tropische stortbui.  Hakuna Matata 🤩.
Wordt vervolgd.