Home sweet Home? It depends....

Donderdag de 12e October vierde Eye Centre Kwale het 30 jarig bestaan. De jonge dokter Helen Roberts begon de Eye Centre in Likoni. Met ups en downs groeide het uit tot een all rounde oogkliniek die van heinde en ver patiënten trekt. In het verleden hebben we een aantal prachtige Medical Eye camps mee mogen maken. Outreaches in moeilijk bereikbare gebieden zoals in de Taita Hills en de bergen achter Voi. Een weekend hard aan poten. Eye Checks, cataract operaties in Mwatate. Een nacht overblijven. Het mooiste moment was waneer het verband van de ogen mocht. Er ging voor velen letterlijk een wereld open. Op het feest waren enkele patiënten die hun dankbaarheid uitspraken. Voor ons was het leuk om veel oude bekenden te zien. Het team was verrast dat wij er waren. We genoten van muziek en dans. In een tempo.... En dat bij 35c. 

Ik maakte van de feestelijke gelegenheid gebruik om de Cryo set officieel te overhandigen aan de voorzitter van de CBO Kwale Albinism Network, Suleiman Madaraka en Morris Mjape, secretaris. De aanschaf is mogelijk gemaakt door een donatie van Soroptimist Int club Flevoland. Deze set zal in Kwale County gedurende outreaches worden ingezet. We hebben al proef gedraaid in Kwale Town, afgelopen dinsdag. Blij en tevreden sluiten wij ons verblijf aan de zuidkust af. Met weemoed trekken we de laatste baantjes in het prachtige zwembad en zien de avondlucht rood kleuren. De koffers gepakt, nog één keer genieten van het voortreffelijke avondeten. Wij kiezen meestal voor de lokale gerechten. Heerlijk. 

Met een knoop in de maag reizen we af naar Mombasa. Waar we na weken soebatten (v h kastje naar de muur en vise versa...) eindelijk een afspraak hebben met de CEO van Coast General Hospital, waar Samson een half jaar opgenomen is geweest. We willen graag de casus nog eens onder de aandacht brengen. Maar eerst gaan we naar Likoni school for the blind, waar Carla Beja, een van haar protegees, blij gaat maken. 

Opeens begint Morgan onze chauffeur te kreunen... 

Ohh nhooo. Ohhhhhh No!! No fuel anymore... De benzine stations staan droog! Het gerucht dat de brandstof vanaf morgen flink duurder wordt maakt dat er flink gehamsterd wordt. Daar staan we dan halverwege de route in de brandende zon, akelig dicht bij de kant v d weg.... Plan B, Morgan gaat achterop de motor opzoek naar benzine. Carla en ik overwegen zo nodig een Tuk Tuk te nemen naar Likoni. Gelukkig komt na 15 min. Morgan met 10ltr benzine. Een afgeknipt colaflesje fungeert als trechter en zo klokken we er 10 ltr in. Dat er af en toe wat over mijn handen gaat.... een kniesoor die daar op let. We rijden weer! En zien idd overal lege benzine stations.( Carla schrijft zelf over haar donatie aan Beja.) 

We sluiten aan bij de rij voor de ferry. Grote geblindeerde Prado's duwen iedereen opzij en blokkeren de  boel behoorlijk. Vip 's.... 

Precies op tijd zijn we in CG. Josphat is er ook en loodst ons door het gebouw naar de office van de CEO. Guess what? Hij is in een meeting... Vlgd week Maandag kunt u..... Dat pikken we niet. Carla laat de mail zien. Uiteindelijk krijgen we toegang tot de deputy CEO die totaal geen idee heeft wat we komen doen. Na een moeizame start is zij al snel geïnteresseerd. Carla vat de casus van Samson kort samen. Benoemt het aanbod van Sanovi over de imuun therapie, en de moeizame communicatie om dit tot stand te brengen. "Geef mij een paar dagen de tijd om actie te ondernemen" zegt zij. So far so good. We nemen afscheid van Josphat en rijden door naar de Severine Sea Lodge aan de Noord kust. Ons vertrouwde onderkomen voor de laatste 3 nachten. We hebben dezelfde kamer als in October vorig jaar. Ook hier weer bekende gezichten bij de staf en de doeken dames op het strand. Zaterdag ochtend gaan we naar Radna Square waar Milly en Jane hun doeken handel hebben. Het gaat economisch slecht. Tourisme is down zeggen ze. De plek is eerlijk gezegd ook niet ideaal... Carla koopt nog een kleine bestelling bij hen. Bij café Mocha, heeft Carla afgesproken met Margret. Deze good old lady is bij de tijd. Via WhatsApp doet ze met Carla goede zaken. Zij spreekt in, typen gaat lastig, en zo zijn zij al een paar maanden bezig een flinke order te plannen. Met twee flinke plunjezak zakken komt ze aan. Geweldig! Carla gaat in ieder geval niet leeg terug! We vragen Morgan om de tassen bij het hotel af te geven, en ons af te zetten bij ons vroegere gastgezin. We hebben veel te praten. Halen herinneringen op aan Johnson, haar man die twee jaar geleden plotseling is overleden. Na een foto shoot in de tuin brengt zij ons naar de Severine Sea Lodge. Tijd om te zwemmen en een beetje over de Indische oceaan staren. Zondag, de laatste dag alweer. Wij gaan op huisbezoek bij Samson. Samen met Josphat en nurse Betty. In een twijfelachtige buurt in Mwasangange. We verdwalen hopeloos. Josphat komt hier al twee maanden bijna dagelijks maar als bijrijder en slechte ogen.... geen idee hoe er te komen. Gelukkig is er de telefoon, via Betty worden we binnen geloodst. Het aanzicht van de, ja wat eigenlijk... is schokkend. Een hok van 2bij 3m waar een bed in staat, gedoneerd via Carla en met behulp van Josphat geregeld, een gammel bankje, that's it. Uitzicht op een giga berg afval. Carla heeft met permissies gefilmd. Betty maakt de wond schoon en geeft een nieuw verband. Gelukkig slaat de chemo aan, en ziet het er een stuk beter uit, dankzij de Home Care van Betty die ik vrijwel meteen nadat hij het ziekenhuis is uit gezet... heb kunnen regelen. Het wachten is nu op de beslissing om het aanbod van Sanovi voor gratis!! imuuntherapie aan te nemen. De tijd begint te dringen. Carla is hier al twee maanden mee bezig! Een beetje aangeslagen vertrekken we naar het centrum van Mombasa om even bij te komen, wat vocht aan te vullen, 35c  en amper schaduw, eist zijn tol. Het is bijna een hallucinerende ervaring, binnen 30min.in een airconditioned hotel met een ruimte voor ons zelf. De laatste geschenken en donaties worden geregeld. Josphat en Betty krijgen van mij een houten Engel, die we voor Kerst weer gaan verkopen, gemaakt door Anneke Brinkhuis. "An Angel for an Angel",wordt zeer gewaardeerd. Betty overhandig ik ook 100€ van een sponsor, voor het werk van association of women for brest cancer support group. En nog een flinke voorraad Knitted Knockers. Brenda Adoyo, ze is er heel blij mee. Voor Josphat een drietal I phones, om weg te geven aan PWA's in zijn area. We nemen een beetje emotioneel afscheid. Tot ziens!! (God willing.) Rest nog 1 persoon blij te maken. Eerst even iets eten, we gaan naar Java Coffee  House in Nyali. Daar geven we Kate haar presentjes, voor haar Bright Angels Centre. 76 kinderen om 1x per dag een maaltijd te geven is een enorme uitdaging. Voedsel  prijzen zijn met 50% gestegen. Van Carla krijgt ze ook een Solar lamp. Om de veelvuldige power cuts op te vangen. Nu zijn we écht leeg...... We rijden naar de Severine Sea Lodge, nemen afscheid van Morgan. Zo belangrijk, een betrouwbare, actieve chauffeur te hebben. (al vergeet ie soms op tijd te tanken.) Inpakken gaat snel alleen wat kleding en een paar doeken. Het voelt raar met bijna niks te reizen. 

We slapen een paar uurtjes. Hebben een privé auto naar de airport. Nu in afwachting van de vlucht naar Amsterdam schrijf ik de laatste aanvulling. 

Woorden schieten soms te kort, de beelden spreken voor zich. Ik wil alle lezers en sponsoren heel, heel hartelijk danken. Jullie hebben mede wonderen verricht! Asante Sana. 

16/10 2023.Nairobi.

Jomo Kenyatta Int.Aeroprt.