Deel 3, Hit the road again.

Deel 3.

29 maart.

Slechts 75 km van de Orpen Gate, richting Hoedspruit ligt onze volgende bestemming. Swadini, A Forever Resort.

Ingesloten in een vallei, diep weggestopt van alle verkeerslawaai, mocht dat er al zijn, ligt een prachtig ressort, met allerlei voorzieningen zoals een restaurant, grote kampwinkel en een thermaalbad. Echt! Ook een campsite dus. We passeren 2 slagbomen, onderwerpen ons weer aan de nodige security checks en mogen door naar de hoofdingang. In een prachtige lobby worden we vriendelijk ontvangen en welkom geheten, buiten razen de bladblazers….. Ja, bladblazers, die de paradijselijke idylle ruw verstoren. Gelukkig stoppen ze als we weer naar buiten komen. De campsite ligt 2 km verderop en is een oase van rust. Plekken voor het uitkiezen. 2e tegenvaller is dat de kampwinkel gesloten is, inventarisatie, moet ook gebeuren. Onze lunch wordt een creatieve mix van wat we nog in de koelkast hebben. Het zwembad is riant, 2 grote baden helemaal voor ons alleen. Voordeel als je vroeg bent. Het warme water is heerlijk, zonnen, zwemmen, slapen, de vermoeidheid trekt langzaam weer weg. We tracteren ons weer eens op een milkshake, moeten toch wat zuivel binnen krijgen toch ? De aardige serveerster geeft een eigen invulling aan onze bestelling, gewoon wat ze heeft, niet per se wat we besteld hebben. Ach ja… De omgeving is prachtig, rondom de berghellingen van de Drakensberge en de Blyde Rivier . Dat belooft wat morgen.

30 maart, we breken weer vroeg op, na een nacht waar het maar niet donker werd. ( Alle verlichting blijft aan…..) en een hele vroege zwempartij, zetten we koers naar Hoedspruit en gaan de Abel Erasmus Pas over. Een van Zuid Afrika, s mooiste bergpassen. Kronkelt door de Drakensberge en laat ons genieten van mooie vergezichten over de Blyde River Canyon. Nu is de weg geasfalteerd, vroeger zo rond 1840 trokken de Voortrekkers met hun houten ossenwagens door dit gebied. Onvoorstelbaar.

Aan de route liggen een aantal ‘Must see’ View points. Hier kun je uit de auto en wandel je naar mooie uitzicht punten zoals de beroemde Rondavels en de Blyde Canyon, Gods Window, en nog een paar. Letterlijk adem benemend en duizelingwekkend soms.  Verder op vinden we Bourkes Luck Potholes. Hier pic nicken we, in de schaduw in een park. Het is druk, Bourkes Luck is toeristen trekker. Al wandelend verkennen we de canyon, de fraaie potholes uitgesleten door eeuwen stromend water en erosie. Je blijft fotograferen in dit bijzondere landschap, van hoogveld dalen we af naar laagveld, Graskop is onze bestemming voor vandaag.

Panorama View Chalets, weer eens een bed na 8 dagen kamperen. Hoewel sommigen van ons liever in de tent slapen. De Chalets zijn basic, niets te veel of te weinig, het uitzicht is echter fenomenaal! We kijken zo het laagland in. Het mooiste is het zwembad, met een fantastisch uitzicht. Het water is fris, of wij zijn erg warm, hoe dan ook een sensatie om hier te zwemmen. We gaan uit eten, om 7 uur, en komen er achter dat alles dicht is!! Al om 6 uur…. Gelukkig is er 1 Portugees die dit gat in de markt gezien heeft en heerlijk eten serveert in een gezellige ambiance.

31 maart, op het terras van ons chalet voor 1 nacht ontbijten we met zicht op de nevel die langzaam optrekt uit het dal. De zon doet al zijn best om de boel op te warmen. We gaan boodschappen doen in Hazyvieuw, alles is op. Ha, een Wimpy! Cappuccino! We gaan vol goede moed op weg naar Lower Sabie restcamp, ja, weer Kruger in. Via de Kruger Gate. Zo hoort het ook. Het voelt weer goed, beestjes kijken, rust en ruimte. Behalve op de campsite, hier is het voor het eerst druk. Maar wel met een lekker zwembad en een mooi restaurant aan de rivier.

1 april, we verlaten Kruger Park in het zuiden bij Komatie Poort. We zetten koers naar Swaziland, Hlane NP is de bestemming. We komen al direct in een andere wereld, overal Suikerriet plantages, echt zover je kunt kijken. Een paar honderd kilometer, suikerriet en hier en daar een vee boerderij. Mooi is het wel, een heuvelachtig landschap met bergen in de verte.

We snakken naar koffie en een toilet….. Nergens ook maar iets waar wij veilig onze auto, s kunnen /willen stallen. We besluiten bij de Country en Golf Club bij Tambakulu  aan te kloppen. We mogen naar binnen, en ja ze willen wel koffie zetten…. Het is er leeg, beetje vergane glorie, het is eigenlijk van de grote suikerfabriek hier in de buurt, voor de hogere stafleden en hun gezinnen. De airco staat op 16c… de helft van de buiten temperatuur. Wachten duurt lang, maar o wat is het de moeite waard! Twee grote potten filterkoffie worden er neer gezet, volle romige melk en rietsuiker, natuurlijk… We genieten in stilte. Ik kijk naar de volle kan verrukkelijke koffie….. zullen we ???  Ik vraag of het goed is dat we onze thermoskan vullen, omdat we het zo lekker vinden. Een stralende lach van de serveerster, ja hoor geen probleem.

Twee uur later zitten we onder een boom, op de campsite van Hlane NP, genieten van de lunch en heerlijke koffie. Geen 1 april grap!

Hlane NP is een privé park, nog volop in ontwikkeling , middelgroot, bushveld en savanne. Opgedeeld in verschillende secties. We boeken een sunset game drive. Weer met zijn 5 en een Duits stel, in een Toyota open Landcruiser. Al gauw zien we de eerste Rhino,s, wat zijn ze groot!! En dichtbij….. Binnen no time zitten we midden in een Rhino spektakel. Overal komen ze vandaan. We zijn met slechts 2 jeeps in het veld, alle gelegenheid om foto, s te maken. Er is zelfs een jonkie bij. Wat is dit mooi.

In een ander gedeelte van het park zien we een paar olifanten, jonge bulls, in een gevecht verwikkelt. Ze komen akelig dichtbij. Onze gids spot een viertal leeuwen! Diep verscholen in het lange gras. Spannend, heel dichtbij maar ze komen er niet uit….

De zon gaat langzaam onder, een totaal verwoest olifanten landschap steekt schril af tegen de avondlucht. Hier duurt het nog wel even voor de natuur zich hersteld heeft. Op de campsite heerst rust, olielampen verlichten het terrein en ook in het sanitair gebouw. Douchen in de schemer, t heeft wel wat.

2 april, om half 6 staan we weer bij onze Toyota Landcruiser. Nog 1x…… De leeuwen willen we graag zien. Het lukt, onze gids weet waar hij ongeveer moet zijn. Daar liggen ze! 4 Leeuwinnen, zich koesteren in de ochtendzon. In de verte ligt een jonge leeuw. Met een diepe zucht laat ik alles op me inwerken, we klikken en filmen, de leeuwinnen trekken zich er niets van aan. Eentje komt er zelf een kijkje nemen bij onze auto…. Grappig te zien hoe Anton en Albert schielijk hun handen binnen boord trekken. Missie geslaagd! Voor de rest vd dag een lummel dagje, wasje, relaxen bij de waterhole, een middagdutje etc. We hebben zelfs geen zin om zelf nog te gaan rijden. Mooier kan het immers niet worden toch? Anton en Albert hakken hout voor de braai, er gaat niets boven een zelf gekookte maaltijd in de bush. Volle maan, sterren, doodse stilte. Life is Gooood !

Wordt vervolgd.