Vervolg week 1.deel 2 Albinisme Care in Kenya.

Al voor Corona konden mensen prachtige kikoy en pareo's kopen. Vooral de dubbele, gevoerd met badstof zijn erg gewild. Zo ook dit jaar weer. Bestellingen op voorhand en werving tijdens ons verblijf sloegen aan. Elke dag struinen we tussen de meetings door, de strand stalletjes en het leuke winkeltje in de Severine Lodge af. De dames poseerden met de prachtige doeken en social media deed de rest. Het resultaat is verbluffend. Wel weer volle koffers!! 

Donderdag 13/10.

Meeting met Kate, een vriendin die ik al, 14 jaar ken en een charity voor kinderen runt. Nu in afwachting van teenager moeders met baby's. Kate zorgt voor de opvang, zodat de meiden weer naar school kunnen gaan. Mooi om haar ook hier weer mee te kunnen steunen. 

Vrijdag14/10. Meeting met Helen, onze gast vrouw ,8 jaar lang logeerden we bij de familie. Helaas is haar man Dr Johnson onlangs plotseling overleden. Een emotioneel weerzien. Diep respect hoe zij de rol nu als mater familias op pakt. 

Samen bezochten we de kliniek waar zij en haar zoon nu in de board zitten. Carla heeft instrumentarium mee en andere mooie spullen. Sommige stafleden kennen ons nog. (Er wordt nog steeds gewerkt met de protocollen en set beschrijving die wij 6jr geleden gemaakt hebben. 

Zaterdag, 16/10, de dag waar we zolang naar hebben uitgekeken! 

De dubbele! outreach naar Samburu en Mariakani. Op zo'n 1, 5 / 2 uur rijden van Mombasa. 

Onze vaste chauffeur ingeseind met een grote auto te komen, vanwege de enorme hoeveelheid spullen. 

De team members van de Kwale Albinism Group kwamen afzonderlijk van af de andere kant van Mombasa. Elkaar te vinden in de bush was een uitdaging. 

Bij aankomst zaten de eerste cliënten al te wachten. Het weerzien met de team members was hartelijk. Al gauw stonden we allemaal in de actie mode. 

Dr Matonda, Dermatologist, hield zijn motivation speech. Het belang van het gebruik van zonnebrand crème, en bedekkende kleding, hoeden etc. Iedereen met Albinisme wordt daarna door hem gescreend en verdachte plekken met de Cryo therapie behandeld. Daar na komt iedereen bij ons langs voor zonnebrand crème en lipbalsem. Vervolgens naar de zonnebrillen en hoedjes. Alles gedoneerd en door ons ingezameld. De menigte zit verzameld onder een boom. 30c in de schaduw, kinderen spelen, kippen scharrelen rond, een haan stapt super geïrriteerd al kraaiende rond. 

We hebben besloten om ieder gezin een kilo mais meel te geven. Daar voor ga ik met de chauffeur en een local naar de markt. Ik sla in totaal 60kg in, ook voor Samburu, en 60 bananen. Izak, zo heet de jongen die mee is, ook met Albinisme, wordt raar aangekeken, en mij wordt gevraagd of het mijn zoon is… 

De screening is klaar, iedereen is voorzien van spullen. Het maïsmeel wordt mee gegeven en ik voorzie de vrouwen en meisjes van Washable Sanitary Pads. Gemaakt door een vrouwen groep in Tilburg die ik kreeg van Brenda Adoyo. Zelf ook actief in Kenya. De spullen worden in geladen en off we go naar Mariakani. Half uur rijden, weer richting Mombasa gelukkig. 

We drinken water, je droogt zo uit… (maar je hoeft niet naar het toilet, dat scheelt..) we eten snel een banaan en daar zit de volgende groep al klaar. In een kerk dit keer. Mooi, spullen uitgestald op het podium en een grote tafel. Er zijn heel veel mensen op af gekomen, opvallend veel baby's. 

Ik ga weer een markt zoeken en wat maïs meel bij halen. Bananen zijn op… dat worden koekjes voor de kinderen. 

Ook deze outreach is geslaagd. Dankbare mensen, gaan blij naar huis. 

Wij ruimen op, lege tassen en koffer, de schatkist is half leeg nu. 

De weg naar huis is lang. Grote vrachtwagens kruipen met 40km de heuvels op, daar zit je zomaar een kwartier achter. Zwaar beladen boda boda drivers slalommen er tussen door, en liggen regelmatig op de kop in de berm. De chauffeur mist een afslag, met gevolg de meest slechte, kapot gereden weg drie rijen dik vrachtauto's en kamikaze matatu 's pijn in de billen van het hotsen en botsen, ons humeur wordt er niet beter op. 

Uiteindelijk ploffen we om half 6 nog in het zwembad en schudden alle spieren los. Het avondeten smaakte beter dan ooit. Om 9.uur ging bij mij het licht uit. Tjonge… wat een week. Op naar de volgende.