Ben.

Hij noemt zich Ben, zijn echte naam is voor mij niet uit te spreken, en komt uit Uganda, buurland van Kenia. Daar woont hij in de Bwale Mountains. "people are so poor" hij schud zijn hoofd, "so poor". Hij verteld hoe hij lopend met een rugzak op, de gezinnen met Albinisme op zoekt. Soms met de Boda Boda, als het ver is en hij geld heeft. Ik zie het verdriet in zijn ogen, als hij verteld dat de albino kinderen letterlijk leven in duisternis. Geen zonnebrand crème, zonnebrillen, hoed, en beschermende kleding, dus dan kun je niet naar buiten overdag. Niet naar school. We kennen Ben al langer, hij woont in Mombasa en zet zich in voor de Albino Care ter plekke. Hij werkt en spaart iedere Shilling om om de 2 a 3 maanden terug te gaan naar z, n roots. Zijn gezin, woont daar, in de bergen.

Zijn vrouw is doof, 4 kinderen hebben ze. "my first born, I found in the garbage bin". Ik moet het even laten doordringen. Ben verteld hoe die avond zijn hond tekeer ging bij de vuilnis bak, kennelijk had iemand slachtafval gedumpt, toen Ben de hond kalmeerde hoorde hij huilen..... Tot zijn verbijstering lag er een baby, zo te zien pas geboren, vies van het slachtafval. Hij nam het kindje mee, verzorgde het, ging er mee naar de clinic, etc. "so that is my first born" 

Zo volgen er nog 2, niet uit de vuilnisbak, maar wel opgenomen in het gezin. 1 eigen kind hebben ze, maakt niet uit zegt ie. 

Van mijn sponsorgeld geef ik Ben een mooi bedrag om terug te gaan naar Uganda straks. Ook een aantal Waka Waka 's, licht in de duisternis, Carla heeft beschermende kleding en zonnebrillen etc. En een smartphone! Het optimisme van deze man is geweldig, ik bewonder zijn doorzettingsvermogen,optimisme en onvoorwaardelijk geloof in God. 

Samen lopen we naar de matatu, de rugzak is al aardig gevuld. We nemen afscheid, dag Ben, safe journey. 

Een big smile voor ons. "God bless you!".